เฮอร์ไมโอนี่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของวันคริสต์มาส อากาศหนาวเย็นจนเธอไม่อยากลุกจากที่นอน ครุกแชงค์นอนขดอยู่ในตระกร้าอย่างเกียจคร้านเช่นเดียวกับเจ้าของ ๆ มัน แต่ตอนนี้ได้เวลาตื่นนอนแล้ว
เฮอร์ไมโอนี่ลุกขึ้นบิดขี้เกียจพลางมองไปที่ปลายเตียงของขวัญคริสต์มาสจำนวนมากกองอยู่ตรงนั้น เธอลุกขึ้นไปดูพวกมัน
พ่อและแม่ของเธอให้ของขวัญเธอเป็นเสื้อโค้ชสีสวยตัวใหญ่ และเธอก็ได้รับขนมเค้กและเสื้อไหมพรมจากนางวีสลีย์ ส่วนเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ของเธอก็มี ปาราวตีให้ถุงมือขนแกะสีขาวสวยกับเธอ ส่วนลาเวนเดอร์นั้นให้ผ้าพันคอที่มีคำว่า ‘ เด็กกริฟฟินดอร์ ’ ปักอยู่ รอนให้กบช็อคโกแลตกล่องหนึ่ง ส่วนแฮร์รี่นั้นให้หนังสือ ‘ วิธีป้องกันตัวจากศาสตร์มืด ’ กับเธอ และก็ยังมีระเบิดเหม็นกับของเล่นแปลก ๆ จากเฟร็ดและจอร์จด้วย ตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่ก็แกะของขวัญได้เกือบหมดแล้ว เหลืออีกแค่ห่อเดียวเท่านั้นและขณะที่เธอกำลังจะแกะมัน
“เฮอร์ไมโอนี่!” เสียงของรอนดังมาจากห้องนั่งเล่นรวม เธอรีบวิ่งออกไปดูเห็นรอนยืนอยู่กับแฮร์รี่ที่เชิงบันไดหอนอนหญิง
“นี่เธอจะนอนจนถึงเที่ยงเหรอ ไปหาอะไรกินกันเถอะ” เสียงของรอนดังแข่งกับเสียงครวญครางของกระเพาะเขา
รอนคิดว่าเขารักวันคริสต์มาสมากกว่าวันอาทิตย์เป็นไหน ๆ ถึงแม้ว่ามันจะมีแค่ปีละครั้งก็เถอะ แต่มันก็ดีกว่าตรงที่เขาไม่ต้องไปซ้อมควิดดิชท่ามกลางอากาศที่หนาวเย็นอย่างนี้ หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จ พวกเขาก็กลับมานั่งผิงเตาผิงที่ห้องนั่งเล่นรวม แฮร์รี่กำลังเล็มปลายไม้กวาดของเขาอยู่ รอนนั้นกำลังแกะของขวัญคริสต์มาส ส่วนเฮอร์ไมโอนี่นั้นนั่งอ่านหนังสือสำหรับเตรียมสอบ ว.พ.ร.ส. อยู่
“เธอนึกยังไงให้ไอ้นี่ฉันเนี่ย” รอนร้องออกมาเมื่อเขาแกะของขวัญของเฮอร์ไมโอนี่ที่เป็นหนังสือชื่อว่า ‘ 1001 กติกาสำหรับคีปเปอร์ ’
“ไม่ดีเหรอรอน เธอน่าจะอ่านไว้รู้มั้ยจะได้ไม่ทำผิดกติกา” เฮอร์ไมโอนี่พูดเงยหน้ามาจากหนังสือ ‘ คู่มือปรุงยาระดับ ว.พ.ร.ส. ’
“แต่เธอคิดว่าฉันเป็นใคร มัลฟอยงั้นเหรอถึงจ้องแต่จะใช้วิธีขี้โกงน่ะ” รอนร้องออกมาพลางมองดูหนังสือที่หนากว่าพันหน้าแล้วทำท่าสยอง แต่แฮร์รี่สังเกตุได้ว่าพอรอนพูดคำว่า ‘ มัลฟอย ’ เฮอร์ไมโอนี่ถึงกับชะงักไปเล็กน้อย
“ฉันหมายถึงว่านัดหน้าเขาต้องแข่งกับสลิธีรินใช่มั้ย แล้วนายคิดหรือว่าพวกนั้นจะไม่หาทางจับผิดเรา โดยเฉพาะคนที่เพิ่งเล่นอย่างนาย” เฮอร์ไมโอนี่พูดและก้มลงอ่านหนังสือต่ออีกครั้ง
“ฉันไม่ใช่คนที่เพิ่งหัดเล่นนะ” รอนตั้งท่าจะเถียงแต่แฮร์รี่ได้กลิ่นสงครามย่อม ๆ โชยมาซะก่อนจึงรีบมาห้ามทัพไว้ได้ทัน
“เอ่อ รอนฉันว่าเราไปเยี่ยมแฮกริดกันดีกว่ามั้ย เราไม่ได้ไปมาตั้งนานแล้วนะ” แฮร์รี่พูด
“เออ ก็ดีเหมือนกัน” รอนตอบ ตอนนี้เขาเลิกสนใจที่จะเถียงกับเฮอร์ไมโอนี่แล้ว
“เธอล่ะเฮอร์ไมโอนี่ ไปด้วยกันไหม” แฮร์รี่ถามพอเป็นพิธี เขาไม่ได้อยากให้ทั้งสองคนไปกัดกันในบ้านของแฮกริดเท่าไหร่หรอก
“พวกเธอไปเถอะ ฝากสวัสดีแฮกริดด้วยนะ” เฮอร์ไมโอนี่พูดเธออยากอยู่อ่านหนังสือที่นี่มากกว่า
“งั้นเราไปนะ” แฮร์รี่พูดพลางเดินนำรอนออกไปจากห้องนั่งเล่นรวม
เฮอร์ไมโอนี่นั่งอ่านหนังสืออยู่ได้สักพักนึงก็มีอันต้องเลิกอ่าน เพราะว่ามีเรื่องอื่นที่เข้ามารบกวนหัวใจของเธออีกแล้วน่ะสิ และก็คงหนีไม่พ้นเรื่องของมัลฟอยเป็นแน่
จนป่านนี้แล้ว ความจริงเธอน่าจะลืมเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดได้แล้ว แต่ทำไมกันนะเธอยังคิดถึงเขาอยู่ตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่ไม่ได้เจอหน้ากันก็เถอะ เฮอร์ไมโอนี่นึกถึงคำพูดของแฮร์รี่เมื่อคืน ที่เขาบอกให้เธอคิดถึงความรู้สึกของตัวเองมากกว่าเรื่องอื่น ใช่ เธอก็คิดนะ แต่มันจะมีประโยชฯอะไรล่ะในเมื่อทัลฟอยไม่ได้รักเธอแล้ว ไม่ใช่สิ เขาไม่เคยรักเธอเลย เขาหลอกเธอมาตลอดต่างหาก
“ถ้าเธอมัวกลุ้มอยู่แบบนี้ เมื่อไหร่ถึงจะลืมได้ล่ะเฮอร์ไมโอนี่” เธอคิดพลางก้มลงดูหนังสืออีกครั้งแต่เธอก็แน่ใจว่าเธอดูไม่รู้เรื่องแน่ และแล้วเธอก็นึกถึงของขวัญคริสต์มาสกล่องหนึงที่เธอยังไม่ได้เปิด และเฮอร์ไมโอนี่ก็เดินขึ้นหอนอนไป
เธอหยิบของขวัญชิ้นนั้นมาและพลิกอ่านการ์ดที่แนบมา ในใจลึก ๆ ของเธอหวังว่ามันจะเป็นของมัลฟอยที่ส่งมาให้เธอแต่ในการ์ดเขียนว่า
เมอร์รี่คริสมาสตร์เฮอร์ไมโอนี่ หวังว่าเธอคงจะชอบของขวัญของฉันนะ
แฮกริด
และเมื่อเฮอร์ไมโอนี่แกะอันออกเธอก็พบหนังสือ ‘ คู่มือดูแลสัตว์วิเศษ ’ เล่มหนึ่ง
“มีคนคิดแต่จะให้หนังสือฉันหรือไงนะ” เฮอร์ไมโอนี่พูดอย่งาผิดหวัง ( ที่มันเป็นของขวัญจากแฮกริดไม่ใช่มัลฟอย ) เธอไม่อยากจะอ่านมันตอนนี้ เฮอร์ไมโอนี่เลยเปิดลิ้นชักชั้นล่างสุด และใส่มันลงไปในนั้น แต่เธอก็พบของอย่างหนึ่งที่เธอคิดว่าไม่อยากเห็นมันอีกเลย
สมุดบันทึกความรู้สึกนั่งเอง สมุดที่เป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องราวทุกสิ่ง และทำให้เธอรักมัลฟอย แต่ถ้าเธอยังเก็บของที่เป็นเหมือนสิ่งที่เตือนให้เธอนึกถึงเขาไว้ล่ะก้ เมื่อไหร่เธอจะลืมมัลฟยได้ซะทีล่ะ
เฮอร์ไมโอนี่ชี้ไม้กายสิทธิ์ไปที่สมุดบันทึก และกำลังจะร่ายคาถา
“ตุบ!!!” มันถูกเหวี่ยงลงบนพื้นพร้อมไม้กายสิทธิ์ของเฮอร์ไมโอนี่ เธอทำไม่ได้ เธอทำลายมันไม่ได้จริง ๆ เธอก้มดูสมุดบันทึกที่อยู่บนพื้น มันเปิดไปที่หน้ากระดาษหน้าหนึ่ง ตอนแรกเธอคิดว่ามันเป็นเรื่องที่เธอเขียนไว้ตั้งแต่เธอหลงรักแฮร์รี่ แต่พอเฮอร์ไมโอนี่ไปดูมันใกล้ ๆ มันกลับไม่ใช่!!!
มันไม่ใช่ลายมือเธอ และเฮอร์ไมโอนี่ก็เขียนไว้เพียงแค่ช่วงแรก ๆ เท่านั้น งั้รใครล่ะที่จะเขียนมันได้
นอกจากมัลฟอย
TBC
No comments:
Post a Comment